Vandaag ontving ik het overlijden van Simon Stroo.
Simon werd geboren te Sint-Joris op 29 augustus 1926. Hij was de jongste zoon van Cyriel Stroo (geboren te Klemskerke op 13 december 1891) en Alice Van Overbeke (geboren te Bekegem op 4 april 1888)
Simon baatte samen met zijn vrouw Yvonne Slembrouck de boerderij 'Laagland' uit te Sint-Joris Polder en had 3 zonen, Daniel, Paul en Geert.
Hij wordt begraven op donderdag 22 november om 10:30 u in de parochiekerk van Sint-Joris.
Ik bied aan de familie Stroo mijn diepste medeleven aan.
Deze kleine westhoekgemeente is een parel aan de Ijzer. En bruist van energie. Maar is er ook eentje met een grote geschiedenis. chantal.loones@telenet.be - Gelieve niets van deze site te kopiëren !!!! © 2006-20026
16 november 2012
02 november 2012
Allerzielen 2012
Zoals ieder jaar staan we even stil bij al onze dierbaren die ons reeds verlieten... maar in het bijzonder voor diegenen die dit jaar het aardse voor het eeuwige inruilden, oa :
Hieronder een passend gedicht :
Zo komt de mens soms te staan, moedeloos alleen
Wanneer zijn naaste naar de eeuwigheid, zo plots ging heen
Dan merken wij pas wat
het is en voelen het gemis
Wanneer voorgoed onze
dierbare er niet meer is.
Zo een afscheid doet ons zeer
Er waren nog plannen
en nog zoveel meer
Dit jaar opnieuw voor velen
een lege stoel, een lege plek.
Hun naaste is niet meer
op die vertrouwde stek
Al is het binnenshuis nog zo warm
Men moet missen die vertrouwde arm.
Ieder mens heeft daarbij
zijn of haar eigen gevoel
met onbeantwoorde vragen,
wat heeft eenzaamheid voor doel?
Ongevraagd, tegen eigen wil,
zijn die donkere lange avonden,
nu heel anders ………stil.
- Peel Henri
- Vandevelde André
- Cattrysse Martha
- Jerome Bonny
- Vandevelde Denise
Hieronder een passend gedicht :
Mensen die ons dit jaar ontvielen
Gedenken wij op twee november, Allerzielen
Zo is er opnieuw
bij velen stil verdriet
omdat een veelbetekende
naaste hen verliet.
Gedenken wij op twee november, Allerzielen
Zo is er opnieuw
bij velen stil verdriet
omdat een veelbetekende
naaste hen verliet.
Zo komt de mens soms te staan, moedeloos alleen
Wanneer zijn naaste naar de eeuwigheid, zo plots ging heen
Dan merken wij pas wat
het is en voelen het gemis
Wanneer voorgoed onze
dierbare er niet meer is.
Zo een afscheid doet ons zeer
Er waren nog plannen
en nog zoveel meer
Dit jaar opnieuw voor velen
een lege stoel, een lege plek.
Hun naaste is niet meer
op die vertrouwde stek
Al is het binnenshuis nog zo warm
Men moet missen die vertrouwde arm.
Ieder mens heeft daarbij
zijn of haar eigen gevoel
met onbeantwoorde vragen,
wat heeft eenzaamheid voor doel?
Ongevraagd, tegen eigen wil,
zijn die donkere lange avonden,
nu heel anders ………stil.
Abonneren op:
Posts (Atom)