19 december 2008

Gedicht - Soldaat aan de IJzer

Een gedicht van Albert Megens


"Mijn" soldaat houdt sinds de junidagen van 1932 de wacht aan de oever van de IJzer. Vanuit Sint Joris tilt hij zijn blik over de rivier en laat die rusten in het polderland van Mannekensvere. Op ooghoogte, rechts van hem, verbindt de Uniebrug de gemeenten Nieuwpoort en Middelkerke, waartoe beide gehuchten respectievelijk behoren. Links van hem, op oneerbiedige afstand, raast het verkeer over de E-40, de autostrade die achter zijn rug naar onder meer Duinkerken en voor hem naar Oostende en Brugge leidt. De imposante, introverte schildwacht waakt over de honderdduizenden soldaten die tijdens de oorlog van 1914-1918 zijn gesneuveld. Het beeld werd hier geplaatst als eerbetoon aan de gevallenen van het Zevende Linieregiment tijdens de slag van de IJzer (van 17 tot 23 oktober 1914) en die van Lombardsijde (op 4 november 1914).


Aan de voet is de naam van de beeldhouwer vermeld. Deze signeerde met Ed. Vereyken. Hoogstwaarschijnlijk maakte hij de robuuste soldaat naar een aquarel van J. Hanot, gedateerd 1914. Het schilderijtje, in de zomer 1997 te zien op de expositie 'Fauvisme Front 1914- 1918' in de Vinkemkerk te Beauvoorde, is volgens de heer Luc Filliaert, een van de inrichters van voornoemde tentoonstelling, mogelijk later dan in 1914 maar in ruim voor 1932 vervaardigd. De heer Roger Rossey schrijft op 4 september 1997 aan de heer Etiënne Desaever (hoofd Dienst Toerisme & Cultuur van de stad Nieuwpoort): 'Na de oorlog werden honderden oorlogsmonumenten opgericht en ingehuldigd. Zoveel zelfs dat in de vroeg-twintigerjaren (tussen april en november) drie tot vier monumenten per week werden onthuld. Het is duidelijk dat de inspiratie van de beeldhouwers uitgeput raakte. En het is dus niet onmogelijk dat Ed. Vereyken het aquarel van Hanot als voorbeeld heeft genomen. "De geschiedenis van het bekoorlijke West-Vlaamse land en van de mensen die er wonen, is geenszins te begrijpen zonder dat men zich verdiept in de grote oorlog die daarin zijn diepe sporen nagelaten. Wie de dichter wil leren kennen, dient in diens werk door te dringen, want daarin houdt hij zich schuil.

1.
Sinds jaar en dag staat in Sint Joris een soldaat op wacht. Zijn uniform is dan ook uit de mode, zijn wapentuiga an onze gruwelen nauwelijks aangepast. Zij die vanuit Mannekensvere over de Uniebrug hem passeren, kijken op hem neer. Nochtans weet hij de meesten onder hen te imponeren. Zij knijpen in de rem en kijken om zich heen of zij zich vluchtig kunnen excuseren, nu zij daar staan, zo hoog, zo oog in oog met hem. Een enkeling daalt af tot bij de kademuur, zoals ik die eerste keer. Het was op het middaguur. De zon lekte bloed op de rivier. Ik had het kunnen weten: tegen de brute schoonheid van dit land bestaat nauwelijks verweer. Toen ik de aftocht blies, kwam er eindelijk beweging in de grenadier. Vreesde hij de dood die plassend van plezier zijn baantjes in de IJzer zwom en sloeg hij inderhaast zijn schaduw als een mantel om?


2.
Wat ik verafschuw, trekt mij aan. Hoe klein ook het dorp mag zijn, de dood staat er te kijk in steen, in brons, in porselein. Hij maait, hij graait maar wat. Kale jonkers met stokken en banier op oorlogspad, moedig dankzij het gisten van de domheid en het bier, schreeuwen luid om eigen waan en die van hun kanselier. In sukkeldraf gaan hen oudstrijders voor, (god weet waarom) van korporaal tot kletsmajoor met vaandels, slaande trom, te zijner eer tot in het graf. En ik? Ik volg gedwee zijn spoor, wanneer ik schrijf in regel, maat en woord, tot midden in mijn slaap waar ik het piepen van zijn adem hoor en op mijn moeders witte lijf zijn knoken in een slotaccoord.


3.
Is het de dood die zich verbeeldt hoe hij het slagveld van het snel verkeer de razernij beveelt, hoe zijn schaduw eenmaal lichtgeraakt zich neerlegt bij het korstmos op de kademuur voor hij mismaakt de spiegel van het water raakt? Wat trekt mij aan in hem? Het bulderen van zijn stem waarmee hij onverwijld de storm van zeehet land injaagt of het smiespelen met het riet wanneer hij de vermoorde onschuld speelt. Dit lage land is hem vertrouwd: hij kent er iedere greppel, elke kuil. Waar niemand hem vermoedt, houdt hij zich schuil, die lichtgeraakte infiltrant. In een blijmoedig kind dat om de hoek een boodschap haalt. In woorden zoet waar het naar taalt, legt hij een hinderlaag. Al is de oorlog uitgewoed, de wind geluwd, de lucht geklaard voor duif en ganzevoet, een bunker blijft een sarcofaag.


4.
Een boommossel knaagt aan zijn voet. Verwoed graaft hij zijn graf. Ten einde raad wordt in het sas de hand gelicht met voorschrift en gebod: het kwaad dient vlug gekeerd. Wellicht, denkt een batterij aan generaals, dat de vijand voor hoogwater zwicht. De zee gaat welgemoed aan land, vult de tranchées, terwijl de oorlog op zijn dooie akker verder woedt. Bij Pervijze valt een Senegalees en ook bij leper heeft de dood zijn zaakjes voor elkaar: de stad vernield, het British Empire uitgeteld en voor wie halsstarrig weerstand biedt met een grimas, heeft hij, scheutig als hij is, chloor- en mosterdgas. Wie van zijn bloeddorst ooit de dupe werd, die weet waarom de klaproos hier bachten de kupe roder is dan elders in berm of korenveld of langs de loop van een rivier.


5.
Aan de IJzer zoek ik nooit vertier, hoogstens mijn spiegelbeeld. Dat drijft voorbij waar ook de lucht ligt uitgesmeerd, in wolkenwit en hemelsblauw. Plots hoor ik achter mij de grenadier. Hij fluit mij zacht. Met deels verweerde beitelslag achter zonnedauw en schapengras brengt hij geroerd zijn rouwbeklag. Voor de officier in keurig Frans, in het Vlaams voor wie krepeert. Zijn loden jas stinkt naar carbid. Of is het kruid dat uit de plooien schiet? Op de rechterheup draagt hij een tas, een schop aan de andere kant. Hij lijkt mijn kleine vader wel, toenik nog aan zijn voeten lag. De blikwaarmee hij alles overzag: militant maar ook versteend van angst, en alleszins verongelijkt.


6.
Bij guichelheil en blaasjeskruid, bij zonneschijn en regenweer ga ik mijn dodengang. Bij het naderen van de brug hoor ik steevast zijn klaaggezang. Nochtans houdt hij de lippen op elkaar. De helm heeft hij afgezet, wellicht voor een dronk uit de rivier of voor een schietgebed. Hij klampt zich vast aan zijn geweer. Straks geeft hij grif de geest aan water, licht en vuur. De lucht betrekt bij toverslag. De wind steekt op. Het zand ontploft als eens op een novemberdag.


7.
Wie heeft zijn baard geknipt, zijn jas gekuist, het gras geplukt dat uit zijn laarzen sprong? Wie heeft de scheuren in de sokkel dichtgesmeerd, de trap gestut en deels het zilveren pad geasfalteerd? Zijn zwijgzaamheid heeft hij goddank niet afgelegd. Een visser die een lijn uitwerpt, zegt zonder schroom: 'Van Brussel kwam een camion, met borstel, beitel, hete stoom.' Zo kuist en slikt men doorgaans in dit land wat smoezelig werd van hogerhand, met afgewende blik voor zoete koek. Ik zie het bloederig neergaan van de zon als ik verwoed de zee met schuimbek en gegrom om hondenweer verzoek.


8.
Het is snikheet op deze laatste julidag. Met twee bomen aan de waterkant vielals bij donderslag het scherm dat zomers nog wat beschutting gaf. Wel is op zijn hoofd een vogel neergedaald, maar diep beneden heeft de vis het duur betaald.Zelfs de trouwe hengelaar heeft afgehaakt en ook de jager in het veld staat paf. Zij bedrinken zich in het café. De zilvervloot waarmee ik huiswaarts keer, trekt richting zee. Die stille ganggrijpt naar de keel. Toch blijft hij paraat, de introverte frontsoldaat, zelfs als de stank van het zinderendstrijdtoneel hem op de adem slaat.


9.
Hij tilt zijn blik over de riviertot in het land dat tegen snelvertiereen dam opwerpt. Torenhoog kalft het de kustlijn af. Onheilspellend snerpt de tram. Onder helmen hijst het gras de witte vlag. De zee toont nog respijt. Straks jaagtzij het volk de stuipen op het lijf, vloekt zij het stijf waarna het inderhaasten roodverbrand de aftocht blaast. Onverstoorbaar kijkt hij het na vanaf zijn hoge post. De schaduw van zijn jas valt over mij. Ik sla de ogen neer: opnieuw schoot ik tekort, werd hij door mij niet afgelost.


10.
0, lieve Astrid, moeder mijn, u balsemt mij met weemoed en weekhartigheid. Uw engelenstem ruist door mijn bloed, uw witte handen helen mij een leven lang, tot ik de angst voorbijben ingedamd en uitgewoed. De benen worden stram, de spieren stijf. De sokkel die mij draagt, scheurt hier en daar.Eenden gaan voorbij in vogelvlucht. De dag gaat onder zeil, de zon in een cliché. Ik die de tijd verdrijf met lezen en gezang, neig niettemin van lieverlee tot twijfelzucht. Doe ik het woord gestand of ga ik overstag voor luid gefluit of hoorngeschal ?Ik recht de rug en staar de polder in. De pen waarop ik schraag zoekt naar een tegenzin. Een ranke vrouw met mirtein het haar reikt mij een veldfles aan. Zo dorst ik naar de zoete wraak, die liefde heet, hoor zwijgend van haar ruggespraak.


11.
Hij is mijn onverschrokken kameraad die mij bij nacht en ontij wakker houdt en ook strijdlustig maakt. Hij heeft paraat wat ik voortdurend mis of mij ontschoten is: de lieve aandacht van een vrouw, moeders kus voor het slapengaan, de geur van stopverf envan henneptouw, een schamel woord waar ik naar gis.Blindelings zoek ik als frontsoldaat mijn weg, door greppels en langs struikgewas tot ik op de vijand stuit, armen en benen strek, de lippen plooi, en voor ik zwicht, een luchtig deuntje fluit. Wat ik bestrijd tot aan de laatste snik, heeft hij zich ingebeeld, monumentaal en toegewijdals een gedicht.

Gedicht over de Ijzer

De IJzer

Eerbiedig opgedragen aan Z. M. Koning Albert

Ik weet een klein, een klein Rivierken,
Rivierken in het Vlaamsche Land:
't Is krom en slom, maar wijkt geen zierken
Hoe 't aan zijn oevers spookt en brandt.
Het komt voor eigen Vrijheid uit:
't Rivierken weert, 't Rivierken stuit
Den vloed van vuur, van grauw venijn
Der duivels van den Rijn.

Dat klein Rivierken is zoo
Hoezee! 't Rivierken is de IJzer!

Ik weet een klein, een klein Soldaatken,
Soldaatken in het droeve oord...
't Rivierken is zijn trouwe maatken;
Soldaatken wordt het hart doorboord...
Rioeit op zijn graf een bloemken teer,
Soldaatken leeft in 't bloemken weer,
En brengt zijn Landjen nog een groet
Met 't bloemken van zijn bloed.

Dat klein Soldaatken is zoo groot
!Hoezee! 't Soldaatken van den IJzer l

Ik weet een Koning van klein Landje,
Ik weet een kleine Koningin.
Hun beeltnis straalt er op elk santje,
En 't santje straalt elk harte in...
De Koning en zijn Vrouwelijn,
Ze waken bij 't Rivierken klein,
Ze waken met 't Soldaatken mijn ..,
En als hij valt, ze planten 't kruis,
En weenen stil in 't Duinenhuis,
En plukken later 't Bloemken rein,
En vlechten 't Bloemken rood en schoon
In eene wondre Vrijheidskroon:
Voor 't Land, als 't Land weer vrij zal zijn!

Die Koning en die Koningin! Wat zijn ze groot!
Hoezee! de Vorsten van den IJzer!

Joh. De Maegt - Juni 1918.

Overgenomen uit: 'De Vlaamsche Ziel' - 'Brieven van het Yser-front'.
(Uitgeverij Meulenhoff - Amsterdam - 1918)

05 december 2008

kerkelijk leven na WO I - Juffr. Maria Maes

om mijn trouwste fans te belonen, zet ik er vlug nog een presentje bij juist zo voor 6 december. Een soort dagboekje dat juffrouw Marie Maes bijhield. Dank zij dit document kunnen we ons een beetje de sfeer van vroeger inbeelden.




04 december 2008

Wie heeft er familie in de Normandie ?

Hallo,

Zo pas verscheen Boulevard des Belges ou de la Flandre à la Normandie door Isabelle Kaanen-Vandenbulcke.

Bijzonder boeiend en uitstekend gedocumenteerd. Ik citeer uit de tekst op de omslag (in de originele taal ten behoeve van de lijstgenoten in Frankrijk!)

Avec la guerre 14-18, des milliers de Belges s'implantent en France, notamment en Normandie. La vague en appelle une autre et la communauté belge représente bientôt le principal groupe d' étrangers dans la province normande. Aujourd'hui, leurs descendants sont français. Seul le nom de famille trahit encore l' origine.

Le document est une page d'histoire, celle des liens séculaires entre la Belgique et la Normandie et Ie témoignage d'une symbiose de deux cultures. II donne matière à réflexion sur notre monde d'aujourd'hui, du processus de l' émigration jusqu' à l' assimilation au peuple d' accueil.
Boulevard des Belges vous transporte aux temps de la révolution industrielle avec ses saisonniers et ses chanteurs lyriques, puis vous projette sur les chemins de l'exode. II traduit l'espoir dans la rage de reconstruire. Le voyage se termine dans les champs de lin de Normandie, aujourd'hui les plus beaux du monde.

Isabelle KAANEN -VANDENBULCKE, Boulevard des Belges ou de la Flandre la Normandie, Bruxelles (Editions Racine) 2008
Editions Racine, 52, rue Defacqz, B-1050 Bruxelles
http://www.racine.be/


Warm aanbevolen!!

30 november 2008

WEDSTRIJD tussen landelijke gemeenten

Hieronder vind u de integrale versie van een speciaal boekje dat destijds werd uitgegeven door de gemeente Sint-Joris, onder het bewind van burgemeester Camiel HILLEWAERE
(met dank aan Monique LOONES)

Klik op het boekje !

WEDSTRIJD
tussen de landelijke gemeenten van de
arrondissementen VEURNE EN DIKSMUIDE
SINT JORIS a/ijzer




04 november 2008

Soldaten overleden te SINT-JORIS bij NIEUWPOORT
1. Soldaten overleden op de Hoeve 'De Violette'

Volgende soldaten lieten hun leven tijdens de gevechten van WO I op de hoeve 'De Violette' (met dank aan Herman Declerck http://www.pervijze.be/ en Maria De Bie)

  • ETIENNE Leon Louis Pierre geboren te Arendonk op 23/10/1890 en overleden te Sint-Joris en begraven op de Hoeve 'De Violette' op 23/10/1914---
  • FOBE Yvan geboren te Hamme op 14/06/1894 en gestorven te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 10/05/1915 ---
  • GILLES Romain Henri geboren te Oosterzele op 14/05/1894 en gestorven te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 30/09/1918 ----
  • GUILLAUME Marcel André geboren te Saint-Hubert op 05/11/1893 overleden te Sint-Joris- Nieuwpoort op 30/09/1918 ---
  • LEROY Leo Juliaan geboren te Passendale op 30/03/1890 en overleden te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 24/10/1914 ---
  • MAERTENS Maurice geboren te Waardamme op 18/02/1894 en overleden te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 09/05/1915 ---
  • MATHIEUX Albert Edouard Victor geboren te Barbençon op 04/06/1883 en overleden te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 09/05/1915 ---
  • NYS Frans geboren te Berlaar op 17/08/1896 en overleden te Ramskapelle op 01/10/1918 ---
  • ORBAND Bernard Albert Ghislain geboren te Leuven op 07/08/1887 en overleden te Ramskapelle op 30/09/1914 ---
  • VAN STEENKISTE Jean Emile geboren te Izegem op 01/11/1889 en overleden op de Hoeve ‘Violette’ op 24/10/1914 ---
  • VYNCKIER Joseph Remi geboren te Izegem op 15/08/1890 en overleden te Ramskapelle, Hoeve ‘Violette’ op 16/12/1914 ---














2. Volgende persoon is overleden ter hoogte van de Uniebrug :

  • Augustinus Clementius VAN GORP ° te Arendonk op 23 april 1893 en gesneuveld te Sint-Joris bij Nieuwpoort den 21 october 1914 (met dank aan Maria Debie)


3. Gewonden te Sint-Joris :

Ronny Denys: 'Mijn grootvader Hilaire Ollevier was tijdens WO1 soldaat bij het 1e Linieregiment. Op 28/09/1918 lag hij met zijn eenheid voor hoeve La Violette, toen het eindoffensief begonnen was. Op 30.09.1918 tijdens de bestorming van de hoeve werd hij zwaar gewond door een obusinslag. Hij werd door de riposterende Duitsers gevangen genomen en verzorgd in een veldhospitaal te Gistel. Vandaar ging het via Brugge naar Duitsland waar hij in een kamp verbleef tot in het voorjaar van 1919, toen hij uiteindelijk naar huis kon komen.'

16 oktober 2008

Vrijdag 24 oktober 2008 - bezoek met VVF Westkust aan provinciaal archief van West-Vlaanderen

Hallo,

Wens je meer teweten te komen wat er allemaal te vinden is in ons Provinciaal Archief van West-Vlaanderen ? Dat kan !!!!!

Vrijdag 24 oktober om 14u00 uur : Bezoek aan het archief van de Provincie West-Vlaanderen te Brugge – Sint-Andries, Gistelsesteenweg 528

rondleiding door Marc De Vos, archiefmedewerker

nadien mogelijkheid tot opzoekingen !

De Provinciale Archiefdienst West-Vlaanderen is verantwoordelijk voor alle documenten opgemaakt of ontvangen door de verschillende administratieve en technische Diensten.
De Archiefdienst werd opgericht in 1994 met de bedoeling het geschreven en/of digitaal archiefpatrimonium vanaf 1794 en tot op vandaag goed te beheren en te ontsluiten.
Zo kan je er o.a. militieboeken en archief van milieuvergunningen consulteren.

Praktisch: We vertrekken in Veurne en Koksijde om 13u10 en rijden naar Brugge met gezamenlijk vervoer (carpooling)

Daarom is het noodzakelijk om vooraf te melden of je meegaat aan Joeri Stekelorum
stekelorum@skynet.be

graag tegen 22 oktober !!!

28 september 2008

WEERBARE MANNEN van Sint-Joris in 1552

Door een toevallige vondst in het VVF-archief te koksijde, en met de hulp van Yahoo west-vlaanderen-vrienden, kwam ik bij een lijst van de weerbare mannen van de Kasselrij Veurne in 1552. Deze lijst werd gepubliceerd in de Vlaamse Stam van 1980 (vanaf pagina 77)
Je vindt er de weerbare mannen van Sint-Joris en van de naburige gemeentes / parochies -telkens met hun uitrusting ernaast vermeld.

Vroeger had ieder dorp zijn weerbare mannen die onder de wapens konden geroepen worden in geval van nood, bv. bij vijandelijke invallen, troebelen of plaatselijk oproer. Het ging om manspersonen tussen 18 en 70 jaar. Vrijgesteld waren invaliden, kloosterlingen en ook de wereldlijke geestelijken. Voor de meeste gemeenten bestaan er nog lijsten van 1480 en 1552. Omstreeks 1479 -1480 was Maximiliaan van Oostenrijk in oorlog met Lodewijk XI. De Staten van Vlaanderen poogden inzicht te krijgen in het aantal strijdbare mannen en legden hiervan lijsten aan.

Veel familienamen van nu, kwam ik er niet tegen...

Veel leesgenot.

Waar is de tijd ....

Hieronder enkele foto's die Marie-Christine Vandevelde doorstuurde....

Onze eerste communie op 26 mei 1960 : vlnr Eugène Paesbrugghe, Marie-Christine Vandevelde, Jeanne Decraemer, Michel Dhondt, NN Lootens

Lagere gemeenteschool 1963-1964 : vlnr M-Christine Vandevelde en Suzanne Hoste



Schoolreis 1962 : Daniel Dhondt, M-C Vandevelde, Michel Dhondt, Suzanne Hoste, Rita Boutens, Paul Stroo, Christine Boeckx, Jeanne Decraemer

Schoolreis Ardennen 1963 : Rita Boutens, Suzanne Hoste, M-C Vandevelde, Mieke Boeckx, André Devooght, Leo Paesbrugghe



Schoolreis Ardennen 1963 : Rita Boutens, Suzanne Hoste, Christine Boeckx, Diana en Ronny Catrysse, M-Christine Vandevelde, Mark of Luc Vansteenland, Daniël Dhondt, Eugène Paesbrugge. Schoolreis Ardennen 1965 : Marijke Devooght, Eric Inghelbrecht, Suzanne Hoste, M-Christine Vandevelde, Willy Stroo, Paul Stroo, Eric Vansteenlandt, Anna Dhondt.


Schoolreis Ardennen 1965 : Ronny Catrysse, Willy Stroo, Paul Stroo, Eric Vansteenlandt, Ronny Mortelmans, Dirk Loones...Schoolreis Ardennen 1965 : Suzanne Hoste, M-Christine Vandevelde en Mieke Boeckx

14 september 2008

Wie liep er school in 1936 ?





Gerard Inghelbrecht heeft me deze foto uitgeleend om op het net te zetten. Pure nostalgie als je mij het vraagt.

Zo hebben jullie een beeld hoe de schoolbevolking anno 1936 van de gemeenteschool eruit zag. Mijn vader, Gentil Loones, bevond zich toen in het pensionaat te Lombardsijde.


Achterste rij :
1. Juffrouw Maria Maes
2. Gerard Dombrecht
3. Albert Vansteenland
4. Gerard Inghelbrecht
5. Gaston Catrysse
6. Michel Verhaeverbeke
7. Gilbert Vansteenland
8. Camiel Hoste
9. Robert Vansteenland
10. Henri Catrysse
11. Pierre Mattelin
12. Noël Hallut
13. Jerome Bonny
14. André Bonny
15. Meester André Delrue

3de rij - rechtstaand :
16. Anna Verhaverbeke
17. Yvonne Dombrecht
18. Lid van de fam. Meul
19. Margriet Deconinck
20. Judith Vansteenland
21. Simonne Dombrecht
22. Rachel Maes
23. Clairette Delrue
24. Christiane Delrue
25. Alice Meul
26. Suzanne Meul
27. Mariette Ramout
28. Micheline Ramout

2de rij - zittend :
29 : Roger Willem
(logé van de fam. Kamiel Maes)
30 : Aline Maes
31 : Yvonne Vanhoutte
32 : Yvonne Catrysse
33 : ? (Andrea Theunynck)
34 : Lutgarde Theunynck
35 : Denise Slembrouck
36 : Firmin Dekeyser
37 : Antoon Hillewaere

eerste rij - zittend :
38 : Achiel Maes (kindje Jezus)
39 : Maurice Dekeyser
40 : André Mattelin
41 : Marcel Deconinck
42 : Roger Dombrecht

Mochten er foutjes inzitten, laat het me weten, we zetten het recht.
Ben je in bezit van dergelijk fotomateriaal, laat het me weten (niet anoniem aub - dan kan ik jullie niet meer contacteren)

13 augustus 2008

Hoe noemde ons dorp door de eeuwen heen ?

1263 : Parochia Sancti Georgii iuxta Novum Portum
1293 : Saint George - Nieuweland
1325 : Sinjoris
1441 : Sancti Georgii in nova terra
1588 : St Joris
1592 : St Jooris
1742 : Sinte Jooris
1903 : Sint-Joris

08 juli 2008

Brand in Kompas Camping - 5 juli 2008 - Het Nieuwsblad van maandag 7 juli 2008

Brand maakt vier gewonden en verwoest zes caravans.


'Ik hoop dat de kampeerders hieruit conclusies trekken en hun installaties beter nazien', zegt de directrice van camping Kompas in Sint-Joris Nieuwpoort na de verwoestende brand van zaterdag. Een kortsluiting in een koelkast veroorzaakte een inferno.

Bij de ramp zaterdagochtend werden zes caravans en drie auto's vernield. Er vielen vier gewonden. De dag na de ramp is het erorm druk in camping Kompas. de bijna 1.000 staanplaatsen zijn allemaal ingenomen.
'We draaien weer op volle toeren. Aan sluiten is nooit gedacht', zegt directrice Ann cloeckaert. 'De plaats van de ramp is afgezet. Alles ligt er nog bij zoals zaterdag. De verzekeringsmaatschappijen moeten nog langskomen. Daarom kunnen wij de resten voorlopig niet opruimen. Het is spijtig dat dit moest gebeuren. Het menselijk leed is enorm. Ik hoop dat de kampeerders hieruit lessen trekken en hun installaties beter nazien. De ramp is ontstaan door een technisch defect in een koelkast, met een kortsluiting tot gevolg. Deze camping bestaat van 1978. Nog nooit is hier zoiets voorgevallen. Wij zijn met alles in orde en kunnen niet verantwoordelijk gesteld worden voor wat er gebeurd is.'

Twee van de vier slachtoffers - onder wie een meisje van veertien jaar dat ademhalingsprob lemen heeft door de rookinademing - lagen gisteren nog in het ziekenhuis.

'We hebben veel geluk gehad dat de brandweer vlug ter plaatse was en dat er geen dodelijke slachtofers zijn. De kas zit erin dat we een solidariteitsactie op het getouw zetten voor wie nu alles kwijt is, maar we willen eerst het resultaat van de expertises afwachten. De getroffenen hebben ons bedankt voor de goede opvang. Ze konden terecht in onze vakantiewoningen te Westende, maar ze verkozen allemaal naar huis te gaan. We zullen hen helpen zo goed als we kunnen. Uiteraard krijgen ze hun geld terug voor de rest van het jaar.'

'Er is niets mer van over', zeggen Hubert Dierckx en Monique Hasaert. Van hun caravan resten alleen nog wat zwartgeblakerde brokstukken en een stuk van het geraamte. 'Alles zijn we kwijt, behalve de auto - die ik vlug buiten gereden heb -, mijn camera en een nieuwe fiets. Maar ons geld, het uurwerk dat ik van mijn werkgever kreeg, de halsketting van mijn vrouw, de koekast, mijn visgerief, onze GMS's, alles is in de vlammen opgegaan. Maar dat is allemaal vervangbaar. Het leven is dat niet. We zijn blij dat we dat nog hebben. Het mag een wonder heten dat hier geen doden gevallen zijn.

artikel 1 nieuwsblad online

Ondertussen stond te lezen in de krant van woensdag 9 juli 2008, dat er reeds een solidariteitsactie op touw gezet is.
Leen Van der Straeten (47) uit Ternat, die al 25 jaar vaste klant is op de camping KOMPAS zette samen met enkele buren een solidariteitsactie op voor de gezinnen die het zwaarst getroffen werden. Een solidariteitsbijdrage kan gestort worden op rekening 035-5959556-14
Wat ook te lezen stond, was dat de eigenaar waar de brand uitbrak, niet verzekerd was. Ook de andere getroffenen zouden geen brandverzekering afgesloten hebben. Voor een caravan is een brandverzekering niet verplicht.
Dit alles doet me denken aan de hoeve van Pierre en Margriet Mattelin die door een gasontploffing afbrandde. Alle landbouwers van Sint-Joris, kwamen 's avonds na hun werk bijeen om de oogst van Pierre binnen te halen. Hij en z'n echtgenote waren met grote brandwonden opgenomen in het ziekenhuis.

06 juli 2008

Wie was Sint-Joris eigenlijk ?

Via een tip van Rita Legein - uit Westende - kan ik jullie volgende uitleg meegeven betreffende de patroonheilige Sint-Joris van wie zijn naamdag op 23 april valt - en ook bekend is als een martelaar.

Veel is ons van de heilige Georgius niet bekend. Zijn naam is ons beter bekend als St. Joris met de draak. Zijn populariteit in het Oosten en het Westen heeft hem op de Romeinse kalender gehandhaafd. Hij werd geboren in Cappadocie (een landstreek in Klein-Azie, Turkije) en onderging ongeveer in het jaar 303 tijdens de vervolging van keizer Diocletianus in Palestina, waarschijnlijk te Lydda (het huidige Lod) tegelijk met andere geloofsgenoten de marteldood. De ridderlijke figuur van Sint Joris heeft altijd een bijzondere verering genoten. Richard Leeuwenhart stelde hem aan tot patroon van de kruisvaarders en de nationale synode van Engeland verklaarde hem in het jaar 1222 tot patroon van Engeland. De katholieke verkenners hebben de strijdbare martelaar tot patroon gekozen en is deze dag bijzonder voor hun een feestdag dat afgesloten wordt met een groot kampvuur.

De best bewaarde legende over de heilige Joris is die met de draak. Te zijner tijd werd het land door een draak getiranniseerd. Dagelijks verslond hij twee schapen, die hem geofferd werden zodat hij zich rustig houden zou. Toen de laatste schapen op deze manier verdwenen waren eiste de draak mensenoffers. Als eerste voel het lot op de dochter van de koning. In bruidskleren trad zij haar dood tegemoet. Maar St. Joris viel de draak met een lans aan en verwondde het gedrocht. Hij beloofde de koning en het volk dat hij het ondier doden zou als zich iedereen door hem zou laten dopen. Toen koning en volk akkoord gingen doodde hij het ondier en op die dag lieten zich 15.000 mensen dopen.

In 305 werd de heilige Joris door de christenvervolgers vastgenomen en gefolterd. Hij werd op een rad gelegd en in ongebluste kalk gedrenkt. Hij liep echter geen letsels op.Onder de indruk van dit wonder liet de keizerin zich dopen. Omdat ze zich tot het christelijk geloof bekende werd ze samen met St. Joris op de toren van de stadsmuur onthoofd. Dit alles zou gebeurd zijn in het beloofde land. De heilige Joris is een van de 14 noodhelpers.

Patroon van : Moskou, Engeland, Catalonië, Georgië, scouting, boeren, mijnwerkers, kuipers, zadelmakers, toeristen, ziekenhuizen, soldaten, militairen, gevangenen, ruiters, vee, strijd in elke vorm

Patroon tegen : oorlogsgevaar, bekoringen, koorts, pest.

Patroon voor : het weer
Helper in nood

Bron : http://www.heiligen.net/


Wetenschappelijke uitleg :


Het lijkt zo romantisch: in een bergachtig landschap verslaat een ridder te paard een bloeddorstige draak. Het vervaarlijke dier met een wijd opengesperde bek en grote klauwen doodde eerder al drie mannen. Net op tijd weet de dappere ridder de mooie prinses te redden van een wisse dood. Rechts op het schilderij zie je hem met de jonge vrouw achter op zijn paard wegrijden.


Sint Joris en de draak, toegeschreven aan Luca Signorelli, 1495-1505, olieverf op paneel, inv. nr. SK-A-3430, Rijksmuseum Amsterdam


Water en vuur

De draak was in het oude Oosten een goede God die was verbonden met het element water. Door de middeleeuwse christenen werd hij echter gebruikt als het symbool voor het duivelse kwaad en in het bijzonder de niet-gelovigen, de heidenen. Volgens oude verhalen was hij oorspronkelijk een engel die in opstand kwam. Als straf slingerde God de afvallige duivel vanuit de hemel in de vurige hel. In het diepst van de aarde vestigde satan zijn koninkrijk. Samen met zijn mededuivels werd hij de vijand van God en probeerde hij op allerlei manieren het kwaad te bevorderen. De duivel kon zich in verschillende vormen en dieren laten zien, bijvoorbeeld als slang, bok, wolf of draak.

De draak als het kwaad

De draak was in de Middeleeuwen een erg geliefd motief om het duivelse kwaad uit te beelden. Een angstaanjagend, weerzinwekkend, geniepig en listig wezen. Op het schilderij Sint Joris en de draak is dus meer dan een romantisch verhaal afgebeeld. De draak staat hierin symbool voor het heidendom. Sint Joris, een legendarische soldatenheilige en martelaar, overwint door het doden van het monster het duivelse kwaad. Joris zou in de 3de eeuw zijn geboren in Cappadocië in het heidense Klein-Azië. Op een gegeven moment bekeerde zijn geboorteland zich tot het christendom. Dit wordt hier afgebeeld in de vorm van het verslaan van de monsterlijke draak. De maagdelijke prinses staat symbool voor de stad Cappadocië die net op tijd wordt gered van de duivel.
Marije de Nood

Bron : cultuurwijzer.nl

03 juli 2008

Het gedicht van Sint Joris en de draak

Een eeuwenoud gedicht over de drakendoder Joris




't Is geschied vóór onze tijden
Dat Sint Joris kwam te rijden
Naar een stad in 't heidensch land
Waar men weinig Christ'nen vand

Deze stad was Tarentéche
Was in volle zee gelegen
En, zoo m'in de Schriftuur leest,
Was de draak een giftig beest.

Klein en groot die kwamen klagen
Bij den koning alle dagen,
Wien van hen allen tegaêrWilder stellen in 't gevaar.

De koning die sprak zonder spotten
"Wij zullen te zamen lotten:
Dat is mijne beste raad
Om te keeren meerder kwaad.

En als het lot zal vallen
Op de een van ons allen
Die zal zonder tegenspraak
Zich laten eten van den draak.

"Eind'lijk kwam het lot te vallen
Op de een van hun allen,
Op het konings eenig kind
Van zijn vader teer bemind.

Toen moest deze dochter scheiden,
Waar de vader zeer om schreidde,
Naar den oever van de zee,
Waar zij kreeg een schaap of twee.

Sint Joris, die was kloek van zeden,
Kwam daar spoedig aangereden.
En hij sprak deez' juffrouw aan,
Waarom dat zij daar kwam staan.

"Edele jonkman, wilt 't getuigen
Wil hier van deez' plaats af rijden,
Want hier zal komen eene draak,
Die mij zal slikken in zijn kaak."

"Ed'le juffrouw, wil niet schrikken,
Dat de draak u op zal slikken.
Ik zal gaan in Christus' naam
Maken hem als een lam zo ta(a)m.

"Sint Joris, die was kloek van zeden,
Reed de draak kloekmoedig tegen
En hij ook kloekmoedig sta(a)k
Met zijn lans(s)e in den draak.

Toen was deze dochter gebleven
Onbeschadigd in haar leven
En zij wierde Katholijk,
Ja, geheel het koninkrijk.

Bron : Beleven.org

12 mei 2008

Oude foto's van Sint-Joris (Robert Geldhof)

De verdwenen hoeve "Poorters hof" langs de Ijzer, ter hoogte van de Polderbrug, rond 1960
"Vissers hof" - hoeve van Louis Devisch - gelegen langs de Ijzer, ter hoogte van de Polderbrug


Schoolhuis Gemeenteschool 1962 - ramen waren blokramen met "kleinhouten"

Polderbrug over de Ijzer

Kerk, pastorij en gemeentehuis - met ook (links) huis van Juff. Maes en in de linkeronderhoek het monument van de karabiniers, dicht bij de kerk het grafmonument van generaal Dossin de Sint-Georges

Kerk en pastorij van Sint-Joris, met de auto (een citroën) van pastoor Albert Verstraete.

Gemeentehuis van Sint-Joris met "blokramen" en links ernaast het huis van Juffr. Maria Maes.
Naast de gebogen ingang van het gemeentehuis op de muur de steen van het 'landjuweel' en de muurplaat van de Rode Kruispost.

De "Reke" met de café 't Hapertje van Cyriel Degrande - de huizen ernaast van Prosper Catrysse en Pierre Rabaey.

De Brugse Steenweg richting Nieuwpoort. Rechts het huis van André en Liesbeth Bonny. Links het huis van Maurice Devacht (waar nu fam. Mark Dezaeyer woont).
Kerktoren van Nieuwpoort in de achtergrond.

04 mei 2008

Burgemeesters van Sint-Joris aan de Yzer
  • Voor 1830

  • VANDEVELDE Ferdinandus was burgemeester en schepen van de civiele staat in 1820. Hij was nog burgemeester toen hij op 03 november 1821 in Sint-Joris overleed. Hij was niet gehuwd en kinderloos. Hij werd geboren in 1787 in Sint-Joris.

  • Tussen 1830 en 1970

  • DAVID petrus-Franciscus was burgemeester van 1830 tot 1836.Hij werd geboren te Ramskapelle op 9 april 1791 en stierf er op 25 maart 1845.Op 16 november 1814 huwde hij te Pervijze met Ketelers Susanna-Sophia.
  • MISSELYN Engelbertus-Alexander was burgemeester van 1836 tot 1840. Hij werd geboren te Nieuwkapelle op 5 oktober 1775. Engelbertus stierf te Mannekensvere op 14 december 1860. Hij huwde een eerste maal met Coleta Annoot. Engelbertus huwde een tweede maal te Sint-Joris. Hij deed dat op 8 januari 1811 met Joanna-Theresia Vandenbroucke.
  • DANNEEL Joannes-Baptista was burgemeester van 1840 tot 1851.Hij werd geboren te Slijpe op 9 april 1785 en overleed te Sint-Joris op 28 april 1853. Joannes huwde een eerste maal te Sint-joris op 13 september 1815 met Deswarte Maria-Theresia.. Hij huwde een tweede maal te Sint-Joris met Genoveva-Francisca Wylinck. Ze deden dit op 5 september 1815.
  • VANHAVERBEKE Carolus was burgemeester van 1851 tot 1859. Werd geboren te Sint-Joris rond 1785 en overleed er op 1 november 1868. Carolus huwde te Sint-Joris op 24 augustus 1808 met Kesteloot Joanna-Theresia.
  • LEGEIN Louis (Ludovicus Franciscus) was burgemeester van 1859 tot 1896. Hij werd geboren te Oostduinkerke op 10 november 1820 en stierf te Sint-Joris op 13 augustus 1899. Hij huwde op 15 september 1847 te Sint-Joris met de aldaar geboren Susanna-Josepha Portier.
  • MUS Henri (Henricus-Josephus) was burgemeester van 1896 tot 1921. Henri werd geboren te Slijpe op 5 mei 1861 en overleed te Nieuwpoort op 4 februari 1950. Hij huwde Juliana Aernoudt.
  • TAVERNIER Charles was burgemeester van 1921 tot 1926. Hij werd geboren te Sint-Joris op 23 augustus 1866 en overleed te Lombardsijde op 27 maart 1950. Hij huwde de in Wulpen geboren Irena-Philomena Vanhoutte.
  • HILLEWAERE Henri-Joseph was burgemeester van 1926 tot 1936. Hij werd geboren te Brugge op 10 juni 1869 en overleed te Sint-Joris op 11 juni 1940. Hij huwde Elisa Averyen.
  • JACOBS Emeric was burgemeester van 1936 tot 1940. Hij werd geboren te Koekelare op 6 september 1881 en stierf te Westende op 10 maart 1959. Hij huwde een eerste maal met Hermina Maria Roelens. Een tweede maal met Leontine Marie Louise Becue.
  • HILLEWAERE Camiel was burgemeester van 1940 tot 1970. Camiel werd geboren te Oudekapelle op 14 mei 1902 en stierf te Nieuwpoort op 1 januari 1994. Hij was gehuwd met Elvira Willem.

    Foto Louis Legein (met dank aan Rita Legein-Westende)


Bidprentje Henri Hillewaere (met dank aan Anja Hillewaere)



Bidprentje Camiel Hillewaere (met dank aan Marc Peel)


Binnenkort verschijnt een uitgave van VVF-Westkust met alle (ex-)burgemeesters uit de westhoek erin. Volledig werk met allerlei documentatie en kwartierstaten van deze burgervaders. Voor meer uitleg zie http://home.scarlet.be/~dc024789/VVF-westkust/Publicaties.htm

Hebben jullie nog gegevens of beeldmateriaal ivm de burgemeesters, contacteer mij aub

25 maart 2008

BERICHTJES


  • Overlijden E.H.G. Bacquaert

Op 26 februari 2008 is in Oostende Gilbert Bacqaert, de pastoor van de Sint-Georgiusparochie te Nieuwpoort, overleden.
Hij werd geboren te Oostende op 30 september 1937 en tot priester gewijd te Brugge op 21 juli 1982.
Eerder was Gilbert Bacqaert medepastoor van de Sint-Donatianusparochie te Zeebrugge (1982-1983), daarna medepastoor van de Onze-Lieve-Vrouwparochie te Nieuwpoort (1983-1990), pastoor van de Sint-Petrusparochie te Oedelem (Oostveld) (1990-1997) en sinds 1997 pastoor van de Sint-Georgiusparochie te Nieuwpoort-Sint-Joris.

De uitvaart van Gilbert Bacqaert is gepland op zaterdag 1 maart om 11 uur in de Sint-Georgiuskerk te Nieuwpoort.


(FN-Meegedeeld-Bisdom Brugge)

artikel uit de Standaard - donderdag 28 februari 2008

Pastoor Bacquaert overleden
donderdag 28 februari 2008


SINT-JORIS - Dinsdag overleed in Oostende Gilbert Bacquaert, pastoor van de Sint-Georgiusparochie, op 70-jarige leeftijd. Hij was al geruime tijd ernstig ziek en verbleef in het ziekenhuis. Pastoor Bacquaert werd geboren in Oostende op 30 september 1937 en had een late roeping. Hij werd tot priester gewijd in Brugge op 21 juli 1982, op 44-jarige leeftijd. Voordien vaarde hij onder meer als visser op Zeebrugge. Gilbert Bacquaert was dan ook bekend in vissersmiddens en stelde destijds dat een van de meest emotionele momenten in zijn leven de mis was die hij opdroeg voor de bemanning van de in 1986 vergane N 512 Ingrid. De uitvaartplechtigheid van Gilbert Bacquaert vindt plaats op zaterdag 1 maart om 11.00u in de Sint-Georgiuskerk in Sint-Joris (Nieuwpoort). (vln)

  • Handgranaat gevonden !

In het Laatst Nieuws van vrijdag 22 febr 2008 stond het volgende te lezen :"In de Violettestraat in Ramskapelle werd gisteren een handgranaat gevonden in een tuin. De ontmijningsdienst van het leger DOVO kwam het springtuig ophalen."


Bijna 100 jaar na die vreselijke strijd wordt er nog altijd munitie gevonden. Dit is toch om even stil van te worden.

  • NIEUWE BESTEMMING OUD-GEMEENTEHUIS


Er bestaan concrete plannen om het oude gemeentehuis op het dorpsplein van de Nieuwpoortse deelgemeente Sint-Joris binnenkort om te bouwen tot een hotel. De nieuwe eigenaar, oud-inwoner van Sint-Joris Luc Vansteenland, heeft hiervoor een bouwdossier ingediend. In het bestaande gedeelte wil hij een restaurant met bar, hal en sanitaire voorzieningen maken. In een uitbreiding op het gebouw komt onder meer een orangerie en een open terras. Het hotelgedeelte moet zes kamers herbergen, waarvan één ingericht voor personen met een handicap. Het hotel zal wellicht de naam Gemeentehuis krijgen en het typische aanzicht van de voorgevel zal behouden blijven. Door de fusies van de gemeenten in 1971 werd Sint-Joris bij Nieuwpoort gevoegd en verloor het gemeentehuis zijn functie. Het gebouw deed tot voor kort dienst als tweede verblijf.



(bron : het nieuwsblad 30 januari 2008)


  • GOUD voor 'meester' GELDHOF en Nora !

    Ere-hoofdonderwijzer Robert Geldhof en zijn vrouw Nora Decoutere zijn vijftig jaar getrouwd. Bij deze heugelijke verjaardag werden ze op het stadhuis ontvangen.



Beide jubilarissen zijn van Kachtem afkomstig. Nora groeide op in een gezin van vier kinderen; Haar vader was zelfstandig schrijnwerker. Na haar lagere schooljaren ging ze tot haar 16de naar school in Ooigem. Tot aan haar huwelijk werkte ze in het naaiatelier van haar tante.
Robert woonde in dezelfde straat als Nora. Hij groeide op in een gezin van drie zonen. Zijn vader werkte bij de Maatschappij van de Waterleidingen te Roeselare. Zijn lagere school volgde hij in Kachtem. Daarna ging hij naar het Sint-Aloysiuscollege te Menen. Toen hij 19 was, behaalde hij het diploma van onderwijzer. In Menen kon hij onmiddellijk aan de slag. Hoewel beiden in dezelfde straat woonden, sloegen de liefdesvonken pas in de zomer van 1954 over wanneer ze samen met een groepje kameraden naar de Ijzerbedevaart trokken.


Klein schooltje


Het was altijd Roberts droom geweest om in een klein schooltje les te geven. Toen hij via Kamiel Hillewaere, de toenmalige burgemeester van Sint-Joris en Nora's oom, vernam dat er in Sint-Joris een vacante plaats was, ging zijn droom in vervulling. Op 1 september 1956 stond hij in Sint-Joris voor één klas met 18 leerlingen van alle leeftijden.

Robert en Nora trouwden op 27 december 1957 in Kachtem. Het jonge koppel ging in Sint-Joris wonen. Nora voelde zich onmiddellijk thuis, wat naast haar oom woonde ook haar grootmoeder in het dorp. Nora nam het schoonmaken van de school voor haar rekening en geraakte zo verknocht aan het schooltje dat ze midden de jaren 60 het middageten voor de leerlingen bereidde, wat de familiale sfeer op school versterkte.

Het eigen gezin werd in 1959 uitgebreid met een dochter Katrien. Zoon Bart werd in 1961 geboren en dochter An in 1966. Het volgende jaar verliet het onderwijzersgezin het schoolhuis om naar de eigen woning in de Brugsesteenweg te trekken.

Handig.

Robert is een 'handige Harry'. Werken met of aan hout, elektriciteit en sanitair vormen voor hem niet de minste problemen. Vele uren hielp hij de kinderen toen ze hun huis bouwden. Zelfs hun meubelen maakte hij. Maar naast werken, verstaan beide jubilarissen ook de kunst van het genieten. Al een groot stuk van de wereld bezochten ze : Zuid-Afrika, Noorwegen, Indonesie, Marokko...

Sinds 1988 is Robert met pensioen, maar stil zitten kent hij niet.
Uren en dagen brengt hij door tusen zijn verzameling lampenradio's. Beide jubilarissen leven zich ook uit in de 3.000 m² serre waar ze o.a. bloemen, sla en tomaten telen.
Van 1956 tot 2007 was Robert secretaris van het feestcomité van Sint-Joris en 45 jaar was hij voorzitter van de kerkfabriek.
Het echtpaar Geldhof - Decoutere heeft zes kleinkinderen
Bron : Het Wekelijks Nieuws van 11 januari 2008

  • André Deaeyer overleden
André Dezaeyer is vrijdagavond 14 september 2007 op 68-jarige leeftijd na een slepende ziekte overleden in het Sint-Augustinusziekenhuis te Veurne. André was landbouwer in hart en nieren en schepen van de Stad Nieuwpoort.

Hij debuteerde in april 1965 in de politiek, in het toenmalige gemeentebestuur van Sint-Joris. Hij volgde z'n vader Pieter Dezaeyer op, en werd in 1966 gemeenteraadslid van Sint-Joris onder het burgemeesterschap van Camiel Hillewaere. In 1971 kwam hij in het Nieuwpoortse gemeenteraad terecht. En in 1995 werd hij eerste schepen van de Stad Nieuwpoort- tot nu. André zette zich in voor de landbouw en bekommerde zich ook heel sterk om de gemeenteschool van Sint-Joris. Verder was hij ook een verdediger voor het behoud van de Nieuwpoortse visserij. We herinneren André als een joviale man, eerlijk en oprecht. Zoals hij vindt men er niet veel meer.

André was gehuwd met Marcella Houthoofd en vader van 4 kinderen : Marc, Martine, Karine en Kris.

De begrafenisplechtigheid zal plaatsvinden op zaterdag 22 september 2007 om 10:30 uur in de O.L.Vrouwkerk te Nieuwpoort-Stad.

Een rouwregister ligt in het stadhuis van Nieuwpoort. Wie nog een laatste groet aan André en familie wenst neer te pennen kan dit nog vlug doen.
André zal zijn laatste rustplaats vinden op het kerkhof van Sint-Joris.
  • GOUD voor GEORGETTE en LUCIEN !
Op 28 augustus 2007 waren Lucien en Georgette Defruyt-Verheye 50 jaar gehuwd. Ze boerden 33 jaar op het Klein Nieuwland Polderhof - langs de Yzer te Sint-Joris. Daarna trokken ze naar de 'platse' van Sint-Joris om er te genieten van hun welverdiende rust. Alhoewel... rust.. Gaandeweg sloten zij zich bij het verenigingsleven aan tot heden ten dage nog. Stil zitten staat niet in hun woordenboek.

Georgette is afkomstig van Dudzele. Lucien, werd geboren in Beernem, maar verhuisde op 8-jarige leeftijd naar Dudzele. Lucien en Georgette leerden elkaar kennen in de BJB (nu KLJ). Maar in die tijd was alles nog strikt gescheiden. Het was tijdens een toneelvoorstelling waarin Georgette speelde dat Lucien iets voelde kriebelen. Hun verlovingstijd duurde 4 jaar. En na die jaren van afspraken na de mis, vespers en BJB-vergaderingen, huwden ze op 28 augustus 1957.

Het gezin kreeg 5 kinderen : Maria, Eddy, An, Geert en Henk en ondertussen al 10 kleinkinderen.

21 maart 2008


Ontstaan van Sint-Joris.
Sint-Joris is een gemeente gelegen in de Zeepolders en Westhoek, aan de Ijzer, Noordvaart en kreek van Nieuwendamme (vroegere loop van de Ijzer). Het is gelegen in de binnenpolders met zware kleibodem en middellandpolders met deels overdekte kreekrondbruggen.

Eertijds genaamd Sint-Joris-ten-Dijke i.e. S. Georgi in terra nova, omdat ze uit de zeebodem van de Ijzer was afgedijkt. Rond 1200 was het nog een hulpkapel van Ramskapelle. Werd in 1240 een parochie onder patronaat van de Sint-Niklaasabdij van Veurne, deel uitmakend van kasselrij Veurne en ammanie Ramskapelle.

Op dit grondgebied bevond zich vroeger de heerlijkheid 'ten Berghe'. Dit werd geheel vernietigd tijdens de eerste wereldoorlog, waarna het eenvoudig werd wederopgebouwd in een architectuur aansluitend bij de doorsnee-bouwtraditie van de streek. Het is een landelijke gemeente met concentratie van bebouwing rond de dorpskom (rond Sint-Jorisplein), ten noorden en ten zuiden van de Brugsesteenweg en een woonuitbreiding langs de Dijk. Langs de Noordvaart werd een industrieterrein aangelegd. In 1970 werd Sint-Joris bij Nieuwpoort gevoegd.