Deze kleine westhoekgemeente is een parel aan de Ijzer. En bruist van energie. Maar is er ook eentje met een grote geschiedenis. chantal.loones@telenet.be - Gelieve niets van deze site te kopiëren !!!! © 2006-20026
18 november 2009
DE PASTOOR VAN SINT-JORIS - Herinnering uit den Oorlog (Legerbode n° 680 14 dec 1919)
‘t was in October 1914.
De strijd woedde. Sedert dagen en nachten hield het regiment stand onder vlagen van ijzer
En in dit akelig veld en onder deze in lompen gehulde soldaten, verwilderd, dol van razernij, stond een arme zinnelooze, jammerlijk met zijn armen gebaren te maken.
Het was de pastoor van Sint-Joris. Arme ouderlng, wiens verstand in den storm van den slag geknakt was.. De eerste slag, en de hardste, was zijn kerk, instortend onder de lawinen van granaten. En de arme man, voor deze ramp, voor de dooden en de gewonden, voor deze afschuwelijkheid van bloed en slachting, had zijn verstand langzaam zien ontsnappen, met vezels en brokken.. Een geruit tafellaken als koormantel op den rug, zwierf hij op het slagveld rond, met groote gebaren de mannen zegenend en pogend, met kruistekens, het moorddadig werk der granaten tegen te houden.
Helaas, de arme man stelde slechts zijn leven aan de grootste gevaren bloot.
Zekeren morgen zelfs zag men hem op de borstweer der loopgracht van eerste linie loopen, op den dijk van den Yser, in naam des Hemels vervloeking roepend over de Duitsche horden…
Het regende kogels. En, wonder ! hij werd niet getroffen.
Onze colonel had hem willen doen wegbrengen, maar hardnekkig had de arme zinnelooze herder met kracht geweigerd zijn schaapstal en zijne kudde geloovigen te verlaten.
Een namiddag terwijl hij, tegen een huis in puinen aanleunend, weder de gewonden die op berries voorbij gedragen werden , zegende , kwam een granaat met de grootse hevigheid tegen het stuk muur botsen en begroef den priester die onder de instortende steenblokken verpletterd werd.
… En ‘s nachts, toen men het lichaam van den ongelukkige op eene berrie wegdroeg, kruisten twee vrouwen den stoet. Zij maakten een kruisteeken voor dit lijk, overdekt met een laken, meendend dat het dit van een onzer dappere soldaten was.
… Een dezer vrouwen was de zuster van den pastoor, die nog niet wist….
Dit verhaal ging over pastoor E. De Jonghe, die pastoor was te Sint-Joris van 1910 tot 1914
Hij ligt begraven op de begraafplaats van 't Oud Sint-joris
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten